مشاهده تریلر
فراموشی رمز عبور
پس از درخواست شما,ایمیلی برای شما به منظور تغییر رمز عبور شما ارسال خواهد شد,لطفا inbox و پوشه اسپم خود را پس از درخواست بررسی کنید
عضویت در سایت
ورود به پنل کاربری
پس از درخواست شما,ایمیلی برای شما به منظور تغییر رمز عبور شما ارسال خواهد شد,لطفا inbox و پوشه اسپم خود را پس از درخواست بررسی کنید
یکی از شاعرانه ترین فیلم های تاریخ سنیمای ایران که به سکانس ها و دیالوگ های رد و بد شده اون میشه ساعت ها فکر کرد. این فیلم از نگاه بسیاری منتقدان جهان تو سبک خودش جز بهترین های دنیاست . دوستانی که احیانا نمیدونن این سبک از سینمای شاعرانه رو اصطلاحا سبک مینیمالیسم می گن که در اون در یک روند خطی داستا نسبتا ساده و خالی از پیچیدگی های فلسفی ، به بیان مطالب خاصی اشاره می‌کنند مثل بنشی های اینشیرین، و برخی فیلم های برگمان و تارکوفسکی
این فیلم بجز نود دقیقه خمیازه کشیدن چیز دیگه ای برای ارائه ب بینندش نداشت ؛ نمیدونم چ فازیه ملت ادا در میارن میگن شاهکاره و فلانه ؛ فقط بخاطر نظرات تا ته دیدمش گفتم شاید اتفاق خاصیه قراره رخ بده ک ن همش خواب آور بود و بی معنی بدون داشتن پایان مشخص
این فیلم عامه پسند نیست دوست عزیز
این فیلم جز سه فیلم برتر تاریخ آسیا محسوب میشه عجیبه تو لیست ۲۵۰ فیلم برتر نیست.
بهترین فیلم تاریخ سینمای ایران
با توجه به علایقم، شاید بهترین فیلم ایرانی که دیده باشم همین بوده باشه.
با توجه به علایقم، شاید بهترین فیلم ایرانی که دیده باشم همین بوده باشه.
یکی دیگر از شاهکار های کیارستمی که در عین اینکه ساده به نظر میرسه ولی زیباییش و پیچیدگیش در همین سادگی و آسانی انتقال معنا هست.
بعد که این فیلم و دیدم لذت بردم از سادگیش افتخار کردم که همچین کارگردانی داریم این فیلم رو پیشنهاد میکنم تنهایی ببینید چون تمرکز میخواد رو جزئیاتش یه کلیپ دیدم مردم از سینما میان بیرون دریغ از یه تمجید از فیلم همه میگن افتضاحه به نظرتون چرا فیلمای هندی رو مسخره میکنیم اگه مردم اینجور فیلمای تخیلی رو استقبال نکنن کارگردان نمیسازه به همون دلیل هم فیلم و بازیگر خوب تو ایران کمه یا موسیقی دان خوب بخاطر……
روح استاد شاد.جدا از اینکه فیلم زیباییه، داشتم به خودم میگفتم یادش بخیر، یه زمانی دویست هزار تومان ارزش داشت.
تشکرازدیجی بابت قراردادن فیلمهای استادکیارستمی درسایت
پایان بندی فیلم یه جورایی برام گنگ بود،البته نه فقط من، شاید اون مصاحبه ای دم در سینما موقع تموم شدن فیلم گرفته بودن گویای همه چیزه که چقدر گنگه پایان بندی اش ،ولی میشه گفت بدیعی عاشق زندگی بود؛در عین اینکه میخواست خودکشی کنه ولی املت رو به خاطر اینکه تخم مرغ برای سلامتی اش ضرر داشت نخورد،از لامپ های خونش که موقع رفتن خاموشش کرد،از دری که موقع رفتن قفل کرد.خواهش کردنش از اقای باقری که لطفا چن تا سنگریزه پرت کن شاید زنده بودم…