فراموشی رمز عبور
پس از درخواست شما,ایمیلی برای شما به منظور تغییر رمز عبور شما ارسال خواهد شد,لطفا inbox و پوشه اسپم خود را پس از درخواست بررسی کنید
عضویت در سایت
ورود به پنل کاربری
پس از درخواست شما,ایمیلی برای شما به منظور تغییر رمز عبور شما ارسال خواهد شد,لطفا inbox و پوشه اسپم خود را پس از درخواست بررسی کنید
غم انگیز ولی خیلی زیبا روتن تومیتوش هم ۱۰۰ هست البته
خیلی غم انگیز بود…
ار اول تا آخر فیلم گریه کردم واقعیت تلخه خیلی تلخ و باور نکردنی با وجود تکراری بودن حقیقت مرگ
این فیلم سراسر احساس بود ، نگاه ها ی پدر با آدم حرف میزد ، خیلی لذت بردم و البته همش اشک تو چشمام حلقه میزد .
فیلم‌احساسی و خوبه
اَی لعنت خدا بر تمام داستان های واقعی هرچند سینما بلد ، تصویر ساز و آدم حسابی باشی؛ حرفی که برای گفتن باشد باید داستانی برای آن ساخت، اگر داستانی دارید که همه چیز دارد پس حرفی برای گفتن ندارید، زیاد دور نیست فیلم قبلی همین فیلمساز STILL LIFE 2013 را تماشا کنید متوجه عرض بنده یِ حقیرِ سراپا تقصیر می شوید، هر چه تلاش کنید آن فیلم و دغدغه و پلان های نابِ آن را فراموش نخواهید کرد تا آخر عمر و هرچه زور بزنید هیچ از این فیلم به یادتان نخواهد ماند حتی در همین نزدیکی
فیلم تو بیس سبک زندگی پدر و فرزندی بود که مشکلاتی تو این حوزه داشتن با اینکه به تناسب فیلم ریتم تندی نداشت ولی در مجموع تصویر بهتری نسبت به فیلم منچستر کنار دریا از مشکلات اجتمایی به تصویر میکشید.
توضیحات تصحیح گردد :
مرد ۳۵ ساله
فیلم عالی نیست اما دیدنش خالی از لطف نیست چند صحنه و دیالوگ تاثیر گذار و خوب داره
فیلم قشنگی بود ولی اگه طرفدار فیلمایی نیستید که ریتم یکنواخت دارن نگاش نکنید. فیلمش داستانی نداره که بخواد سرگرم کننده باشه، درباره یه پدر که دنبال خانواده برای پسرش میگرده که بعد از مرگش ازش مواظبت کنن و کل فیلم فقط هول همین میگرده که پدره میره دونه دونه خانواده هارو میبینه و درکنارشم درگیر اینی که چطور به پسر کوچیکش بفهمونه که داره میمیره
حول*