دانلود و تماشای آنلاین تنها با IP ایران امکانپذیر است، لطفاً v.p.n خود را خاموش کنید ، همچنین با نرم افزار IDM در رایانه و ADM در موبایل اقدام به دانلود نمائید. در صورتی که خارج از کشور زندگی میکنید ، اینجا کلیک کنید.
میشه بگید چرا راجب جوایز فیلم چیزی ننوشتین؟؟ اشتباه نکنم جشنواره کن جایزه رو برد اون سال!! که مردم ما از سینما اومدن بیرون و گفتن :ذهن بیمار یه کارگردان. مستندش رو میتونید پیدا کنید.
فیلم کسل کننده ایه و اصلا عامه پسند و مناسب سینما نیست،حتی منتقد مشهور راجر ایبرت هم گفت اون سال، ی گزارش هم ک گرفتن از مردم بعد از سینما همه گفتن مزخرف و حوصله سربر! اما آخر فیلم برام جالب بود، 1.فیلمبرداری با دوربین هندی کم و 2. معلوم شد کیارستمی منظورش از آقای بدیعی دقیقا خودش بوده و ی فیلم شخصیه تقریبا ک خودش هم تجربه خودکشی تو دورانی ک سرطان گرفت رو داشت.
یکی از شاعرانه ترین فیلم های تاریخ سنیمای ایران که به سکانس ها و دیالوگ های رد و بد شده اون میشه ساعت ها فکر کرد. این فیلم از نگاه بسیاری منتقدان جهان تو سبک خودش جز بهترین های دنیاست . دوستانی که احیانا نمیدونن این سبک از سینمای شاعرانه رو اصطلاحا سبک مینیمالیسم می گن که در اون در یک روند خطی داستا نسبتا ساده و خالی از پیچیدگی های فلسفی ، به بیان مطالب خاصی اشاره میکنند مثل بنشی های اینشیرین، و برخی فیلم های برگمان و تارکوفسکی
این فیلم بجز نود دقیقه خمیازه کشیدن چیز دیگه ای برای ارائه ب بینندش نداشت ؛ نمیدونم چ فازیه ملت ادا در میارن میگن شاهکاره و فلانه ؛ فقط بخاطر نظرات تا ته دیدمش گفتم شاید اتفاق خاصیه قراره رخ بده ک ن همش خواب آور بود و بی معنی بدون داشتن پایان مشخص
بعد که این فیلم و دیدم لذت بردم از سادگیش افتخار کردم که همچین کارگردانی داریم این فیلم رو پیشنهاد میکنم تنهایی ببینید چون تمرکز میخواد رو جزئیاتش یه کلیپ دیدم مردم از سینما میان بیرون دریغ از یه تمجید از فیلم همه میگن افتضاحه به نظرتون چرا فیلمای هندی رو مسخره میکنیم اگه مردم اینجور فیلمای تخیلی رو استقبال نکنن کارگردان نمیسازه به همون دلیل هم فیلم و بازیگر خوب تو ایران کمه یا موسیقی دان خوب بخاطر……
پایان بندی فیلم یه جورایی برام گنگ بود،البته نه فقط من، شاید اون مصاحبه ای دم در سینما موقع تموم شدن فیلم گرفته بودن گویای همه چیزه که چقدر گنگه پایان بندی اش ،ولی میشه گفت بدیعی عاشق زندگی بود؛در عین اینکه میخواست خودکشی کنه ولی املت رو به خاطر اینکه تخم مرغ برای سلامتی اش ضرر داشت نخورد،از لامپ های خونش که موقع رفتن خاموشش کرد،از دری که موقع رفتن قفل کرد.خواهش کردنش از اقای باقری که لطفا چن تا سنگریزه پرت کن شاید زنده بودم…
فراموشی رمز عبور
پس از درخواست شما,ایمیلی برای شما به منظور تغییر رمز عبور شما ارسال خواهد شد,لطفا inbox و پوشه اسپم خود را پس از درخواست بررسی کنید
فیلمای کیارستمی جوری سکانسها و کارکترهاش،حس خوب به آدم میدن و بیننده رو با خودشون همراه میکنن که انگار داری توی فیلم زندگی میکنی!!
میشه بگید چرا راجب جوایز فیلم چیزی ننوشتین؟؟ اشتباه نکنم جشنواره کن جایزه رو برد اون سال!! که مردم ما از سینما اومدن بیرون و گفتن :ذهن بیمار یه کارگردان. مستندش رو میتونید پیدا کنید.
فیلم کسل کننده ایه و اصلا عامه پسند و مناسب سینما نیست،حتی منتقد مشهور راجر ایبرت هم گفت اون سال، ی گزارش هم ک گرفتن از مردم بعد از سینما همه گفتن مزخرف و حوصله سربر! اما آخر فیلم برام جالب بود، 1.فیلمبرداری با دوربین هندی کم و 2. معلوم شد کیارستمی منظورش از آقای بدیعی دقیقا خودش بوده و ی فیلم شخصیه تقریبا ک خودش هم تجربه خودکشی تو دورانی ک سرطان گرفت رو داشت.
یکی از شاعرانه ترین فیلم های تاریخ سنیمای ایران که به سکانس ها و دیالوگ های رد و بد شده اون میشه ساعت ها فکر کرد. این فیلم از نگاه بسیاری منتقدان جهان تو سبک خودش جز بهترین های دنیاست . دوستانی که احیانا نمیدونن این سبک از سینمای شاعرانه رو اصطلاحا سبک مینیمالیسم می گن که در اون در یک روند خطی داستا نسبتا ساده و خالی از پیچیدگی های فلسفی ، به بیان مطالب خاصی اشاره میکنند مثل بنشی های اینشیرین، و برخی فیلم های برگمان و تارکوفسکی
این فیلم بجز نود دقیقه خمیازه کشیدن چیز دیگه ای برای ارائه ب بینندش نداشت ؛ نمیدونم چ فازیه ملت ادا در میارن میگن شاهکاره و فلانه ؛ فقط بخاطر نظرات تا ته دیدمش گفتم شاید اتفاق خاصیه قراره رخ بده ک ن همش خواب آور بود و بی معنی بدون داشتن پایان مشخص
این فیلم عامه پسند نیست دوست عزیز
چه حیف که نتونستید با فیلم ارتباط بگیرید چون به دور از هرگونه گزافهگویی این فیلم شاهکاری بی بدیله.
این فیلم جز سه فیلم برتر تاریخ آسیا محسوب میشه عجیبه تو لیست ۲۵۰ فیلم برتر نیست.
بهترین فیلم تاریخ سینمای ایران
با توجه به علایقم، شاید بهترین فیلم ایرانی که دیده باشم همین بوده باشه.
با توجه به علایقم، شاید بهترین فیلم ایرانی که دیده باشم همین بوده باشه.
یکی دیگر از شاهکار های کیارستمی که در عین اینکه ساده به نظر میرسه ولی زیباییش و پیچیدگیش در همین سادگی و آسانی انتقال معنا هست.
بعد که این فیلم و دیدم لذت بردم از سادگیش افتخار کردم که همچین کارگردانی داریم این فیلم رو پیشنهاد میکنم تنهایی ببینید چون تمرکز میخواد رو جزئیاتش یه کلیپ دیدم مردم از سینما میان بیرون دریغ از یه تمجید از فیلم همه میگن افتضاحه به نظرتون چرا فیلمای هندی رو مسخره میکنیم اگه مردم اینجور فیلمای تخیلی رو استقبال نکنن کارگردان نمیسازه به همون دلیل هم فیلم و بازیگر خوب تو ایران کمه یا موسیقی دان خوب بخاطر……
روح استاد شاد.جدا از اینکه فیلم زیباییه، داشتم به خودم میگفتم یادش بخیر، یه زمانی دویست هزار تومان ارزش داشت.
تشکرازدیجی بابت قراردادن فیلمهای استادکیارستمی درسایت
پایان بندی فیلم یه جورایی برام گنگ بود،البته نه فقط من، شاید اون مصاحبه ای دم در سینما موقع تموم شدن فیلم گرفته بودن گویای همه چیزه که چقدر گنگه پایان بندی اش ،ولی میشه گفت بدیعی عاشق زندگی بود؛در عین اینکه میخواست خودکشی کنه ولی املت رو به خاطر اینکه تخم مرغ برای سلامتی اش ضرر داشت نخورد،از لامپ های خونش که موقع رفتن خاموشش کرد،از دری که موقع رفتن قفل کرد.خواهش کردنش از اقای باقری که لطفا چن تا سنگریزه پرت کن شاید زنده بودم…